Uns 500 curas estranxeiros exercen en España en igrexas ou con inmigrantes

(27/02/2012)

Uns 500 curas estranxeiros exercen en España en igrexas ou con inmigrantes

Un grupo de sacerdotes na Praza de Colón no día da familia. | Javier Barbancho

Efe | Madrid
Actualizado domingo 26/02/2012

Uns 500 sacerdotes estranxeiros, a maioría hispanoamericanos, exercen o seu labor pastoral en España xa sexa á fronte dunha parroquia ou encargados de capellanías que atenden a grupos específicos de fieis.

Por contra, ao redor de 900 sacerdotes españois deixaron España para traballar noutros países, unha terceira parte deles en países latinoamericanos e baixo os auspicios da Obra de Cooperación Sacerdotal Hispano-Americana (OCSHA).

"Non se trata de que aquí falten párrocos, que faltan; nin de que alí necesiten apoio, que o necesitan; a Igrexa é universal e funciona como un todo unitario de apoio e colaboración", subliña o director do secretariado da Comisión Episcopal de Misións e Cooperación entre as Igrexas, Anastasio Gil.

Así, segundo datos oficiais da Conferencia Episcopal Española (CEE) en España hai 18.633 sacerdotes para atender a 22.686 parroquias, o que deixa a 4.053 delas sen cura propio.

Nos últimos cinco anos, tras a chegada masiva da inmigración, aumentou espectacularmente o número de sacerdotes estranxeiros que chegan a España, onde son acollidos cos brazos abertos polas dioceses.

Así, en Canarias hai unha decena de sacerdotes católicos chegados doutros países como Guinea Ecuatorial, Polonia, Colombia e ata Corea.

Polacos e colombianos tamén están á fronte de numerosas parroquias nas dioceses de Zaragoza, onde en total son preto de 40 estranxeiros; a maioría procedentes de América Latina, aínda que tamén hai chegados do centro e o Leste de Europa e África.

Clero suramericano
En Aragón, o 6% dos sacerdotes é estranxeiro, e en Valladolid sete curas doutros países xa ofician misas en máis de 20 pobos desta provincia.

"Nalgunhas dioceses, o clero suramericano chega xa ao 20%", confirma Gil, encargado, xunto co director do secretariado da Comisión Episcopal de Migracións, José Luís Pinilla, da acollida dos estranxeiros e o envío dos que se van.

Non son misioneiros
Os sacerdotes estranxeiros que chegan a servir en España non se consideran "misioneiros". Na súa maioría chegan enviados pola súa diocese de orixe, cando un bispo considera que moitos compatriotas están emigrando e necesitarán apoio e acompañamento dun párroco do seu país de orixe.

Outros moitos chegan "por libre, froito dun desexo persoal; por non atoparse cómodos alá ou porque as súas familias viñeron a España", explica Gil, quen precisa que estes chegan sen o apoio da súa diocese de orixe e ofrécense a un bispo español, que polo xeral os acolle sen problemas.

Todos eles reciben unhas "sesións ou cursos de adaptación" para coñecer as características especiais dos fieis españois e os usos e costumes dos sacerdotes de aquí.

"Hai que explicarlles que se chegan e dan unha misa de hora e media, o domingo seguinte non vai ninguén; baléirannos as igrexas", comenta Gil.

Finalmente, outro grupo numeroso de sacerdotes estranxeiros que exercen en España son aqueles que chegaron a estudar nos seminarios españois e ao terminar os seus estudos optaron por quedar.

Capillanías

Pero non todos os sacerdotes estranxeiros se poñen  á fronte de parroquias en pobos remotos; moitos deles establecen capillanías ou grupos de católicos cunhas características especiais e que requiren unha atención diferenciada.

Así, en Madrid funcionan sete capillanías por nacionalidades -filipina, polaca, dúas romanesas, ucraína, africana e chinesa- cada unha delas atendida por un sacerdote "do seu mesmo país, que fala o idioma,lles comprende e lles apoia e axuda cos seus problemas de adaptación", explica o responsable de Migracións da CEE.


Segundo Pinilla, en Barcelona creáronse capillanías para atender a filipinos, polacos, chineses, guineanos e latinoamericanos; e en Mallorca, os católicos polacos, romaneses, chineses, alemáns e nixerianos tamén contan coa súa propia capillanía.

"España é un país cada vez máis internacional e iso nótase tamén nas igrexas", subliña.