A inmigración pasou de puntiñas

(27/12/2011)

A inmigración pasou de puntiñas
As organizacións proinmigrantes desexariamos que a inmigración deixe de xogar o papel de alfombra baixo a cal ocultáronse problemas estruturais da economía como a baixa produtividade 
27.12.11 - - LUÍS PERNÍA IBÁÑEZ | PLATAFORMA DE SOLIDARIEDADE COS INMIGRANTES EN MÁLAGA                                                                                             
A  inmigración e toda a axenda da 'cuestión estranxeira' paseouse con levedad pola pasada campaña electoral española, pero a súa levedad non debe confundirse con irrelevancia. Polo momento foron unhas eleccións sen evidente rendabilidade xenófoba. Se cadra esa falta de ruído é a expresión do tránsito desde a estranxeiría á cidadanía. E esa debese ser, de aquí en diante, a cuestión inmigrante.
O ruído normalmente asóciase ao conflito e, para sorpresa de moitos, o que se respira é tranquilidade. Superamos o 20% de desemprego e, con todo, o racismo aínda se serve en prato pequeno. Isto fai pensar que o mercado non é a única vara de medir a capacidade de acollida dunha sociedade. De feito, nestes momentos, o emprego é o ogro, e se por el fose non habería convivencia. Pero a integración depende, sobre todo, do contrato social, é dicir, de como uns interpretan a presenza dos outros, o cal é un dato moi importante. O certo é que a integración está funcionando sen diñeiro e sen seguir un modelo. Mais este silencio non vai solucionar a integración, e a tempestade pode seguir á calma se non se actúa durante a crise.
Non hai que perder de vista que a condición do inmigrante ha de ser a de calquera traballador. Non son as sombras da Caverna de Platón, senón que buscan o mesmo que cada un de nós: unha vida mellor. Pero mentres as cousas sigan como están, ao desemprego das persoas inmigrantes combáteselle permitíndoas a liberdade de movemento fronte á ancoraxe burocrática e xa que logo desvinculándoas dun empleador, unha provincia e un sector de actividade. En canto á homologación de títulos, hai que valorar non só a identidade curricular, senón as particularidades; saber doutras realidades é tamén un capital e na sociedade do coñecemento vale máis a diversidade que a homoxeneidade. Por fin, para previr a irregularidade nada mellor que facilitar a permanencia e a naturalización sen discriminación por orixe. Que sexan os mesmos anos para todos e que non se tarde menos tempo en nacionalizarse que en consolidar a residencia. Sen esquecer que a cuestión esencial é o porvir dos mozos de orixe inmigrante. Hai que redobrar o esforzo educativo para os que xa non son forasteiros. O seu problema non é a capacidade, senón crecer en familias sen diñeiro coas dificultades lóxicas para elixir colexio e sen influencias para atopar emprego. Porque seguirán chegando pateras, pero o problema pódese xestar dentro.
Neste paso electoral do 20- N, os partidos non deben esquecer os grandes cambios, se son boas noticias: un cambio transcendental que xerou a inmigración é a incorporación da muller ao mercado laboral. Unha gran vantaxe da inmigración ao longo dos últimos 25 anos foi promover un cambio sociolóxico radical que permitiu incorporar masivamente a muller ao mercado do traballo, facilitar o ascenso social de millóns de españois e, tamén, rexuvenecer a pirámide de poboación
Tal como afirmaron as responsables das campañas electorais do PSOE e do PP (Elena Valenciano e Ana Mato), «esta campaña estudarase como un exemplo de comunicación política». Por iso as organizacións proinmigrantes desexariamos que a inmigración deixe de xogar o papel de alfombra baixo a cal ocultáronse problemas estruturais da economía como a baixa produtividade ou obter bos beneficios sen investir demasiado. Tamén serviu para tapar inequidades preexistentes na educación como o fracaso escolar (un mal español moito antes de que chegasen estranxeiros); ou na vivenda, pero sabemos que a deficiente política residencial para os recentemente chegados foi igual de deficiente que a dos anos 60 e 70 cos propios españois.
En realidade, na paisaxe electoral ningún partido estivo disposto a recoñecer publicamente o que resulta evidente para calquera que saia da súa casa: que os fluxos migratorios réxense por variables que escapan ao control dos gobernos, e polo tanto a insistencia en manter un modelo pechado vulnera os dereitos dos inmigrantes, minimiza os beneficios para os países de orixe e somete ás sociedades de destino a unha visión hostil.