A memoria inmigrante

A memoria inmigrante

7 nov 2011
Antonio Izquierdo
Catedrático de Socioloxía

Converter a inmigración nun asunto electoral é pan para o 20-N, pero fame para o futuro. O problema é que as eleccións pasan e a inmigración queda. Aínda máis, a inmigración non esquece. É un cofre onde se garda a memoria. E de igual modo que se ensinan os pratos típicos, tamén se transmiten e recórdanse as afrontas. Non deberían esquecelo os políticos que están en campaña. A fidelidade do voto demócrata por parte dos mexicanos é digna de estudo.
Pois ben, desde fai dous anos, as peores noticias sobre a integración dos inmigrantes veñen de Catalunya, o cal non era esperable dada a hexemonía alcanzada pola idea segundo a cal era catalán todo aquel que vivía e traballaba en Catalunya. Pero, nos tempos que corren, o buraco negro de Plataforma per Catalunya está arrastrando aos grandes partidos. E sobre todo a Duran i Lleida, que busca os votos dos "outros cataláns" e sinala aos inmigrantes estranxeiros como os culpables da deterioración dos servizos públicos.
É urxente analizar por que se rompeu cunha tradición que, en 1935, iniciou Josep A. Vandellós co seu ensaio A immigració a Catalunya, continuou Francisco Candel co seu retrato dos outros cataláns nos sesenta, e certificou Jordi Pujol co seu libro A immigració, problema i esperança de Catalunya en metade dos setenta. O común queixume de todos eles era que Catalunya non tiña autogoberno e non podía despregar a súa capacidade de integración. Pero hoxe, con competencias en inmigración e co Goberno nas súas mans, Duran rompe coa cultura de integración dos inmigrantes que dominou en CIU.
O primeiro que cabe dicir é que o millón douscentos mil inmigrantes empadroados queren quedar, e os 160.000 alumnos estranxeiros tamén. Engadamos que Mohamed pode falar catalán igual que Jordi. Despois hai que afirmar, con Xullo Carabaña, que inmigrante non é unha categoría educativa. Así que no rendemento escolar importa máis a clase social que o país de nacemento. E, para rematar, confiar en que algún partido político reclame o dereito a votar dos inmigrantes con residencia permanente; ese será o que mellor traballe por Catalunya.