O bum da inmigración en Vigo toca ao seu fin

Non cabe estrañarse porque a crise o explica todo. A cidade que representou unha oportunidade laboral para miles de latinoamericanos, o continxente máis importante, ten agora mesmo un paro galopante (máis de 31.000 desempregados, case o 20% da poboación activa).

Empezaron a marcharse, en número moi significativo, brasileiros, arxentinos e uruguaios. Os primeiros representan o colectivo de estranxeiros máis numeroso en Vigo despois dos portugueses. Nótase que a economía do xigante suramericano, ao contrario que a española, está a crecer a un ritmo potente. Por iso é polo que desaparezan 375 cariocas ao longo do último un ano.

A melloría de Arxentina e Uruguai tamén se deixou sentir. O Concello perdeu 146 e 178 empadroados procedentes de ambos os países. Tamén hai menos paraguaios, venezolanos, bolivianos e chilenos.

O secretario de organización da CIG, Anxo Iglesias , que traballou no departamento de Migración do sindicato, explica que desapareceu o efecto chamada «porque vos inmigrantes que están aquí trasladan a situación que viven aos seus países de orixe». En Latinoamerica, ademais, disparáronse as oportunidades laborais e moitos aos que se lles acabou o paro optan ata por regresar.

Boa proba do que inflúe a situación económica é que o número de lusos empadroados en Vigo segue aumentando. De Portugal xa se instalaron na cidade 2.675 veciños (153 máis no 2010). Algunhas organizacións empresariais, a raíz do rescate solicitado á Unión Europea, temen unha avalancha de persoas que cruce o Miño buscando traballo. Iso reforzaría o padrón municipal, pero está por ver.

Jorge González Gurriarán, catedrático de Organización de Empresas e ex director do Igape, teno claro. «Vigo non ten capacidade a curto prazo para absorber inmigrantes», apunta. Advirte que se trata, en gran medida, de man de obra non cualificada que non atoparía acomodo en sectores que seguirán en crises como a construción ou a hostalería. E alicerces da economía local para os que augura «unha etapa de enorme transformación» como o metal.

Dificultade

Se é certo que España o terá cru para rebaixar a cifra de desemprego no prazo de dous, tres ou catro anos, segundo a maioría dos economistas, parece claro que o bum da inmigración tocou ao seu fin. E con iso, Vigo teno un pouco máis difícil para alcanzar a mítica barreira dos 300.000 habitantes. Esa poboación é a que daría dereito a dous concelleiros máis na corporación municipal e (o que si ten importancia) a máis tributos do Estado. É unha vella aspiración que estaba a piques de lograrse co constante crecemento da poboación estranxeira (aínda que houbo un descenso oficial no 2006, foi produto da purga que levou a cabo coa entrada en vigor da Lei de Estranxeiría). Sen eles, a poboación de Vigo permanece máis ou menos invariable na contorna dos 280.000 veciños. Lonxe quedan as aspiracións dos redactores do Plan Xeral, que crían factible atraer a cen mil persoas no prazo de 20 anos.

O Concello pasou de máis de vinte altas diarias no censo ás 373 baixas do 2010