Eran tempos duros, como os de agora, e moitos ourensáns tiveron que facer as maletas para buscarse lonxe das fronteiras patrias a posibilidade dun traballo que lles permitise non só vivir eles, senón axudar aos que quedaron. Onte no Xesteira, o grupo Queixumes dous Piñeiros fixo rememorar ao público con Emigración aqueles difíciles tempos. Non os da onda migratoria cara a Europa da década dos 50 e 60, senón os anteriores, os de principios do século XX que tiña as terras americanas como obxectivo.

O espectáculo, que se estreou no Xesteira, é a segunda parte de 3D, e ten 70 minutos de duración. Algo máis dunha hora de actividade frenética sobre o escenario, diferenciando perfectamente as dúas caras da emigración galega, a do interior, desde onde partiron a maioría dos emigrantes, e a costeira, desde onde partían os barcos.

Unha diferenciación que no espectáculo estreado onte apreciábase, tanto coa vestimenta dos bailaríns como a través da música. Pezas que soan a nostalxia e outras que rememoran a alegría do regreso dos emigrantes, xunto a temas con influencia portuguesa, e outras que recordan cantárelos e as tradicións mariñeiras.