Mellor desempregado que regresar

Mellor desempregado que regresar
27 outubro, 2010

En 2005, o Goberno español puxo en marcha un amplo programa para a regularización de inmigrantes.

Son moitos os inmigrantes que en España se quedaron sen traballo a consecuencia da crise económica. Gran parte deles volverían aos seus países de orixe se iso non significase ter que renunciar ao soño europeo.

Ali Elhadri perdeu o seu emprego fixo e, ante a grave situación económica pola que pasa España, as perspectivas de volver atopar un para este marroquí son escasas. Así non imaxinaba que acabarían as cousas cando fai 12 anos arriscou a súa vida na viaxe que o trouxo desde África ata Europa.

A historia de como alcanzou a bordo dunha simple barca de madeira as costas españolas con só 22 anos séguea contando aínda hoxe. Sentados nunha cafetería, Elhadri repítea para nós unha vez máis. "Aquel bote non era máis que un cascarón de noz: seis metros de longo e levaba a bordo 25 persoas. Iamos sentados practicamente os uns sobre os outros. Viñamos coa ilusión de dirixirnos ao país dos soños, pero o que nos esperaba era a dura realidade", di.

O marroquí atopou un traballo na construción ao pouco de chegar e pronto puido solicitar un permiso de residencia definitivo. Corrían os tempos do boom inmobiliario español.

A construción foi o sector que absorbeu a gran parte da inmigración en España.Unha década máis tarde, a crise económica golpeou a España con especial intensidade e desde 2008 vaise a ruína unha construtora tras outra. A empresa de Elhadri logrou manterse, pero só a cambio de despedir a gran parte do persoal. Tamén a Elhadri.

Ás veces, asuca entre os estranxeiros a idea de volver facer as maletas e volver a casa. En Marrocos, o sector construtor está en expansión e falta a man de obra, xente como Elhadri. Opcións de atopar un emprego tería seguramente, pero por un salario de non máis de seis euros ao día. "Un quilo de carne custa xa en Marrocos seis euros, un paquete de Malboro case catro. Con ese diñeiro non podes facer máis que sobrevivir. Para vivir, non basta", explica o marroquí.

A liberdade da que Elhadri goza en España é algo ao que xa non está disposto a renunciar. 12 anos en Europa deixan a súa pegada: está claro que non deu co país dos soños, pero si con valores positivos. En Marrocos, di Elhadri, a relixión está presente en todos os ámbitos da vida "e aquí volvémonos un pouco máis liberais. Moito máis liberais, en realidade. E así non podemos comportarnos alí". España gústalle. Aprecia o Estado de dereito, a democracia. A corrupción no seu país parécelle hoxe insoportable.

Fai un par de semanas que Elhadri terminou de cobrar a totalidade do subsidio por desemprego que lle correspondía. Agora mantense cos traballiños que lle van saíndo, axudando a amigos e coñecidos nisto ou aquilo. En Marrocos posúe terra, que quixese converter en viñedos, conta. "Pero para facer iso, tería que quedarme alí polo menos dous ou tres anos", indica. Non lle importaría, pero só se conta coa garantía de que, pasado ese tempo, poderá volver a España.

A viaxe de África a Europa é extremadamente perigoso. Os inmigrantes alcanzan a costa case sempre en pésimas condicións de saúde.O Estado español ofrece axudas aos estranxeiros non comunitarios sen traballo que se decidan a volver aos seus países de orixe: a prestación por desemprego pode en tal caso cobrarse completa dunha soa vez, a cambio debe o inmigrante renunciar ao seu permiso de residencia, unha oferta da que fixeron uso menos persoas das esperadas.

Rocío Redondo, de Cruz Vermella española, encárgase de asesorar a quen se interesan por este programa. Pero a volta a casa non é fácil. Moitos, describe a activista, vanse coa sensación de fracasar. Devolver os papeis que un día outorgáronlles as autoridades españolas é un paso difícil de dar. Á fin e ao cabo, a loita por obtelos foi dura. E a outros marroquís pásalles como a Elhadri, describe Redondo: "moitos veñen falar connosco e están dispostos a regresar temporalmente a Marrocos. Pero cando se decatan de que con iso perden o seu dereito a residir en España, non queren oír falar máis de asunto".

Cando as cousas ían ben e Elhadri gañaba un bo soldo, comprou unha casa en Marrocos. Alí casou o ano pasado e namentres tivo unha filla. Pero nin a súa condición de desempregado nin a súa situación familiar anímano a abandonar España.