Cantabria, a comunidade con menos episodios de violencia por racismo en 2009, segundo o Informe Raxen

(20/09/2010)

Cantabria, a comunidade con menos episodios de violencia por racismo en 2009, segundo o Informe Raxen 
IbarraAlcalá
SANTANDER, 19 Sep. (EUROPA PRESS) -

Cantabria é a comunidade autónoma que menos episodios de violencia por racismo, odio ou xenofobia ve rexistrados no Informe Raxen de 2009, documento elaborado pola organización Movemento contra a Intolerancia, presidida por Esteban Ibarra.

Este informe recompila cada ano noticias e episodios de episodios violentos de racismo, xenofobia, homofobia e intolerancia.

No último documento, recollido por Europa Press, recompílanse, entre outros incidentes, casos de violencia no fútbol ou concertos de grupos racistas, dos que non constan ningún na comunidade autónoma.

De feito, Cantabria é o único lugar no que, no repaso por comunidades, só figura un suceso: trátase dunha agresión que fixeron dous menores, de 16 anos de idade no momento dos feitos, a outras dúas mozas, por ser negras.

Este suceso chegou aos tribunais, que condenaron por delitos de lesións a un dos mozos a oito meses de internamento en réxime semiabierto, mentres que ao outro lle aplica a pena dun ano de liberdade vixiada.

A titular do Xulgado de Menores número 1 de Santander aplicou na sentenza o agravante de motivos racistas na agresión, que se practicou cunha cadea e un casco de moto nos Xardíns de Pereda de Santander. As vítimas foron insultadas con expresións como "fillas da rúa", entre outras.

Un dos acusados, cando xa se atopaba nas dependencias policiais, manifestou en actitude despectiva que as denunciantes eran "unhas negras ... sen papeis e eles eran españois". A condena incluíu indemnizacións económicas por importe de 300 euros ás mulleres agredidas.

INFORME RAXEN

Na súa última edición, o Informe Raxen, titulado 'Ofensiva xenófoba durante a crise económica' alerta sobre os efectos da crise económica sobre o racismo e o incremento da intolerencia, marcados ademais pola extensión destas ideas en todo o continente europeo e en distintos espazos, entre os que destaca Internet xunto a outras accións máis directas.

O Movemento contra a Intolerancia insta ás institucións a que "observen sen alarma pero con compromiso, a situación e os seus perigos reais e potenciais".

Ademais, recordan que os últimos datos da Secretaría de Estado de Inmigración mostran a "porcentaxes importantes de cidadáns que consideran que hai demasiados inmigrantes" e que "adoptan posicións discriminatorias con lemas de preferencia nacional", chegando ata a apostar por "o endurecemento da política e leis de inmigración cuestionando a igualdade de trato" ou "que estiman que os inmigrantes deterioran servizos e estado do benestar".

Así, alértase do incremento da actividade organizada xenófoba e do impulso que para esta supón os resultados electorais de formacións ultradereitistas en toda Europa, caracterizada polo racismo, o antisemitismo ou o odio cara ao pobo xitano e os colectivos homosexuais.

No caso de España, obsérvase que se realizaron provocadoras manifestacións xenófobas, en barrios obreiros con alta densidade de inmigrantes, celébranse concertos racistas semiclandestinos, incítase ao odio racial en internet a través de máis de dous centenares de webs, convértense as bancadas ultras do fútbol en viveiros de grupos violentos, realízanse conferencias con negacionistas do Holocausto, como D. Irving, de racistas, como o ex-líder do KKK, D. Duke, e adoctrinamiento con veteranos nazis como Manfred Roeder", actividades penalmente prohibidas noutros países.

Aínda que se valora a reacción fiscal, xudicial e policial ante estes episodios e a existencia de leis específicas, o Informe Raxen lamenta a "deficitaria implicación dos partidos democráticos na loita contra o racismo, antisemitismo e intolerancia