"Temos unha relación moi superficial co inmigrante"

(16/07/2010)

"Temos unha relación moi superficial co inmigrante"
Molina Foix presenta en Valencia a súa película 'O deus de madeira'
FEDERICO SIMÓN - Valencia - 15/07/2010

"Non é unha película sobre o problema da inmigración", declarou onte o escritor e realizador Vicente Molina Foix durante a presentación en Valencia da súa filme O deus de madeira. E explicou que se trata máis de "unha película sobre o descubrimento de dous mundos alleos e afastados", na que dous burgueses, unha nai e un fillo, abren a súa vida a dous inmigrantes, que descobren así, á súa vez, unha nova realidade. "Temos unha relación moi superficial co inmigrante", asegurou o director, que engadiu que en moitos casos o cidadán limítase a cruzarse con eles pola rúa, comprarlles ou non unha película no top manta, darlles esmola, e esquecerse deles.

Molina Foix (Elxe, 1946), que xa rodou en 2001 Saxitario, o seu primeiro filme, sente novo no cine, e iso dálle vidilla: "Aínda que teño unha certa idade, son un novato no cine, o que me dá unha sensación agradable de falsa mocidade". Quizá por iso está contento a pesar das vicisitudes, sobre todo de financiamento, que pasou ata sacar adiante a súa segunda película. "Nin sequera teño conciencia de que esta película teña tantos accidentes". E por iso agora goza falando da súa obra.

A película baséase nun conto que o escritor redactou en 1996 para un volume que editou Planeta para axudar á ONG Comité de Axuda ao Refuxiado. Titulábase Satsuma e na súa decena de páxinas xa estaban todas as liñas mestras desta "historia de engarce, de interacción, de apego", segundo as definicións do escritor-realizador, na que unha nai e o seu fillo acaban intimando cun inmigrante norteafricano e un senegalés. Unha historia na que o escritor buscou á mantenta unha "confrontación a nivel de peles", na que "o branco lechoso case evanescente da beleza de Paredes" ou o pelo louro do seu fillo contrastan coas cores máis escuras dos dous inmigrantes que aterran nas súas vidas.

Nesta trama, o personaxe que interpreta Marisa Paredes, unha muller de mediana idade, clase media e conviccións católicas, vese cegada pola presenza dun emigrante ilegal senegalés, interpretado por Madi Diocou. É este actor que na vida real tamén se dedica, ata agora, ao top manta. "Iso si, díxenlle que se vendía películas na rúa botaríalle da rodaxe", explica Molina Foix, "pero el vende bolsos".

Molina Foix subliñou que a obra é "unha película de actores", e nela destacan xunto a Paredes, os tres mozos que a acompañan: Nave Albert, no papel do fillo da actriz; Soufiane Ouaarab, no de Rachid, o marroquí; e Madi Diocou, como Yao, o senegalés. O director teme que non haxa unha continuidade para estes últimos: "Sentiría que non seguisen nisto porque están dotados para a interpretación".

Toda a película rodouse en Valencia, aínda que o conto estaba situado en Madrid. Pero o director tiña claro que a película tiña que rodarse en Valencia: "Unha cidade que coñezo moito e pouco á vez, que me é moi familiar e que eu sempre vin cunha sensación de misterio, eses misterio que dan as cidades mitificadas". E é que, aínda que naceu en Elxe, toda a súa familia é valenciana. "A miña nai naceu no Grao, e todos os meus tíos e curmáns viven nesta cidade", afirmou.