Jan Peter Balkenende adiantou as eleccións polas diferenzas no seu Goberno sobre a guerra de Afganistán e a implicación militar do país, un asunto que divide á sociedade holandesa. Pero, curiosamente, Afganistán non estivo entre os grandes temas de debate que protagonizaron a campaña electoral. A crise económica, en primeiro lugar, e a inmigración, en segundo termo, acaparárono todo.

Holanda está entre os socios da UE que mellor resistiu a recesión. O seu PIB contraeuse un 4% no 2009, máis que España ou Francia, e o seu sistema financeiro veu abaixo en semanas e obrigou ao Estado a investir miles de millóns de diñeiro público para rescatar da quebra a bancos e compañías de seguros. A solidez do mercado laboral, un dos máis logrados do mundo, con medidas de soporte público para evitar despedimentos masivos, permitiron manter o desemprego na contorna do 4%. E aínda que a débeda está nun moderado 60% do PIB, o déficit pasou nun ano ao 5%, cando en exercicios anteriores medíase en poucas décimas de punto.

Deterioración

Aos holandeses preocúpalles que esa deterioración das finanzas públicas poida pór en perigo o seu sistema de benestar social, e Rutte é o único que parece haberlles convencido de que será capaz de recortar o déficit sen pór en perigo a protección social nin a estabilidade no emprego e, sobre todo, sen subirlles os impostos.

Xunto a ese debate, a inmigración situouse no segundo lugar entre as preocupacións cidadás, nun país que ata hai pouco presumía de aplicar un modelo exemplar para a integración de estranxeiros