Lugo. A inmigración enriquécenos

A inmigración na nosa cidade é unha realidade. Auga de maio para un pobo envellecido e cun bajísimo índice de natalidade. é un enriquecemento cultural, humano e laboral. Un agasallo envolvido en papel de esperanza. Unha garantía de futuro. No entanto, o asentamento masivo de colectivos inmigrantes nalgúns barrios preocupa a asociacións veciñais. Temen que a falta de previsión e de adecuadas políticas sociais poida dar lugar a que se produzan rozamentos ou situacións conflitivas. Con bo criterio piden do Concello información sobre a política social que se vai a levar a cabo.

é xusta e lexítima a petición dos veciños. Diría que é, ata valente. Nesta sociedade tan politicamente correcta é complicado manifestar algún tipo de queixa, ou unha simple suxestión, sen que a un tácheno de algo que probablemente nada terá que ver coa realidade.

Os posibles problemas de convivencia entre grupos de distinta procedencia xorden, en ocasións, simplemente polo descoñecemento e a desinformación. A maior parte das dificultades nacen por un guiado e absurdo empeño de non chamar ás cousas polo seu nome, por pretender ir pola vida póndolle panxoliñas a todo. Fardar de bo talante non é necesariamente sinónimo de facer as cousas ben.

Fomos, e somos, un pobo inmigrante. Sabemos de primeira man o difícil que é encaixar en sociedades xa feitas. Pero que non sexa imposible non significa que sexa fácil. Cando se trata de lograr unha convivencia pacífica necesítase vontade, interese e a implicación de todos. Os contratempos e as complicacións existen. Os aprietos teñen solución, pero hai que traballar por atopala, pór a cada cal no seu sitio e deixarse de parvadas.