Aposta de mulleres inmigrantes pola integración social

Din que chegaron a España ao ritmo do candombe e do tango, a cumbia, o son ou a guaracha; empapadas de samba ou da suor pegañenta dun merengue ou unha rica salsa, un tranquilo bolero ou do mariachi; ou desde o oeste e ao ritmo do tambor, outras voces e acentos do África inexorable; ou do Leste europeo; e máis aló, ata os países asiáticos místicos e pouco coñecidos. «Estamos aquí e somos moitas mulleres blanquinegras, negras amarelas, vermellas indias, louras bembonas , morenas chinesas. Todo un abanico multicolor, multilingüe, moitas historias e un só desexo: construír un futuro mellor para nós e os nosos fillos», manifestan na súa páxina web as compoñentes da Asociación Multicultural de Mulleres. Son medio centenar de inmigrantes que viven en Vigo. Mulleres que loitan e organízanse para crear tamén novos marcos de convivencia, ademais dunha mellor integración social.

A idea xurdiu entre unha senegalesa, unha ucraína e unha uruguaia. Foi a finais do ano 2006 cando se lles ocorreu formar unha asociación, para facer fronte aos problemas que se lle expuñan nun país distinto ao das súas orixes, sobre todo ás que non emigraran de Sudamérica e non falaban castelán. Todo iso dificultáballes para realizar os trámites burocráticos. Moitas veces tiñan que deambular sen rumbo por distintas dependencias e precisaban de que alguén as asesorase.

Elixiron como presidenta á uruguaia Milagros Ustra González e, de secretaria, á madrileña Elena Castro González, quen á súa vez lles presta servizo en calidade de psicóloga.

Aínda que negan que sufran discriminación por causas racistas, apuntan que en certa ocasión a unha muller negra, que concertara unha cita por teléfono para conseguir un traballo, nada máis vela, decidiron non contratala. «Agora xa se atreven a dicir directamente, se se dá o caso, que é negra ou o país da súa orixe. Pero xa non temos tantos problemas pola cor da pel. A sociedade de aquí xa se está afacendo, como no seu día lle sucedeu a Francia e Holanda, por polas como exemplos de integración», afirma a presidenta.

Sen local propio

De momento, aínda non contan cun local propio e adoitan reunirse en pequenos grupos nun piso particular. En ocasións tamén lle facilitan outras asociacións as dependencias para que poidan xuntarse.

Apuntan que unha das novas formas da inmigración é que primeiro chega a muller e logo trae á familia, como lle sucedeu á maioría delas. O que leva un maior desarraigamento e problemas de adaptación dos seus fillos cando acoden a un instituto. Ata coas súas novas amizades e ata co clima.

Entre as actividades que leva acabo, enumeran a participación, mediateca, reciclaxe, mediación e talleres interculturais, tradución e interpretación, asesoramento psicolóxico, formación e acollida.

Teñen por costume reunirse para cear un fin de semana e correspóndelle a unha muller dun país diferente achegar algún alimento típico, para dar a coñecer os seus costumes culinarios.

Con motivo da recente celebración do Día Internacional da Muller estiveron nalgúns colexios de Vigo para resaltar o protagonismo dalgunhas mulleres na historia dos seus países. Patricia Garay elixiu a Frida Kahlo de México, como exemplo de loita social e persoal.