   |
    |
ESPAÑA > Emigración Triunfadoras galegas na diáspora
(18/02/2010)
ESPAÑA > Emigración Triunfadoras galegas na diáspora
Numerosas deportistas víronse obrigadas a emigrar de Galicia para poder competir na elite nacional e internacional ou simplemente progresar na súa especialidade
Autor:
Iván Antelo
No século XIX a sociedade galega tivo na emigración a única vía de escape para poder paliar a súa penuria económica. Douscentos anos máis tarde, cantárelos Galegos de Rosalía de Castro seguen tendo máis presencia que nunca, polo menos no que ás deportistas da terra refírese.
Os campos de Castela seguen sendo o escenario no que deben gañarse o pan coa suor da súa fronte. Non son contratos multimillonarios, pero saír de Galicia é a única opción para todas elas para poder labrarse un futuro nas súas respectivas modalidades deportivas.
A falta de apoios en Galicia, o maior recoñecemento exterior ou simplemente a falta de ferramentas para poder xogar a un primeiro nivel levoulles a tomar a difícil decisión de pór quilómetros de distancia con familia e amigos.
Un dos casos máis significativos é o fútbol feminino. A Superliga dispón de 22 conxuntos e Galicia é unha das poucas comunidades que non ten representante. E iso que a Federación abriu este verán a posibilidade de que entrase algún de forma directa.
En cambio, unha das tres mellores xogadoras de España é galega (Verónica Fenda) e catro máis (Mari Paz, Vanesa, Joana e Leticia) xogan en diferentes equipos da máxima categoría. «O peor de todo é a morriña», recoñece Joana. «Oxalá tivésemos algún equipo en Galicia», engade. Unha situación que xa levou a futbolistas como Sara González ou Natalia Francisco a regresar a casa mediada a tempada, aínda significando xogar a un nivel menor que por potencial lles corresponde.
O mesmo sucede con Rocío Loureda, gran promesa do ciclismo nacional, que aos seus 19 anos compite cun equipo navarro que lle está axudando a seguir progresando como corredora de fondo.
Ademais de por falta de equipos, outra das causas que obrigan a emigrar é o maior recoñecemento foráneo. Así, xogadoras de elite internacional como Alejandra Simón apenas gozan de protagonismo en Galicia. A viguesa forma parte da Liga Mundial de vóley praia e é a actual campioa dos Xogos do Mediterráneo. «O peor de todo é que nin sequera nos coñecen», lamenta. En Tenerife dispón de mellores instalacións e alí fixou a súa residencia. Nas Palmas ten compañía galega con Helia González e Patricia Suárez, ambas xogando en Superliga.
Numerosas deportistas víronse obrigadas a emigrar de Galicia para poder competir na elite nacional e internacional ou simplemente progresar na súa especialidade
Autor:
Iván Antelo
No século XIX a sociedade galega tivo na emigración a única vía de escape para poder paliar a súa penuria económica. Douscentos anos máis tarde, cantárelos Galegos de Rosalía de Castro seguen tendo máis presencia que nunca, polo menos no que ás deportistas da terra refírese.
Os campos de Castela seguen sendo o escenario no que deben gañarse o pan coa suor da súa fronte. Non son contratos multimillonarios, pero saír de Galicia é a única opción para todas elas para poder labrarse un futuro nas súas respectivas modalidades deportivas.
A falta de apoios en Galicia, o maior recoñecemento exterior ou simplemente a falta de ferramentas para poder xogar a un primeiro nivel levoulles a tomar a difícil decisión de pór quilómetros de distancia con familia e amigos.
Un dos casos máis significativos é o fútbol feminino. A Superliga dispón de 22 conxuntos e Galicia é unha das poucas comunidades que non ten representante. E iso que a Federación abriu este verán a posibilidade de que entrase algún de forma directa.
En cambio, unha das tres mellores xogadoras de España é galega (Verónica Fenda) e catro máis (Mari Paz, Vanesa, Joana e Leticia) xogan en diferentes equipos da máxima categoría. «O peor de todo é a morriña», recoñece Joana. «Oxalá tivésemos algún equipo en Galicia», engade. Unha situación que xa levou a futbolistas como Sara González ou Natalia Francisco a regresar a casa mediada a tempada, aínda significando xogar a un nivel menor que por potencial lles corresponde.
O mesmo sucede con Rocío Loureda, gran promesa do ciclismo nacional, que aos seus 19 anos compite cun equipo navarro que lle está axudando a seguir progresando como corredora de fondo.
Ademais de por falta de equipos, outra das causas que obrigan a emigrar é o maior recoñecemento foráneo. Así, xogadoras de elite internacional como Alejandra Simón apenas gozan de protagonismo en Galicia. A viguesa forma parte da Liga Mundial de vóley praia e é a actual campioa dos Xogos do Mediterráneo. «O peor de todo é que nin sequera nos coñecen», lamenta. En Tenerife dispón de mellores instalacións e alí fixou a súa residencia. Nas Palmas ten compañía galega con Helia González e Patricia Suárez, ambas xogando en Superliga.
OBXECTIVOS | INTEGRACIÓN | FERRAMENTAS | LEXISLACIÓN | ORGANISMOS | NOVAS | CONTACTO
(c) 2009 FEGAMP, Federación Galega de Municipios e Provincias :: Texto legal
inmigracion@fegamp.es
Desarrolo: AVA Soluciones Tecnológicas