As portas péchanse en Europa

As portas péchanse en Europa
O número de nacionalizacións cae en Alemaña tras o endurecemento das probas de idioma - Italia e Reino Unido optan polo carné por puntos
O PAÍS - Madrid - 09/02/2010

A chegada masiva de traballadores estranxeiros á UE levou a algúns países a introducir unha serie de normas que promovan a integración dos inmigrantes. Exames de idiomas, contratos de integración, o carné por puntos... Ante a falta dunha lexislación comunitaria, cada país optou por un sistema propio para conceder a nacionalidade.

A chegada masiva de traballadores estranxeiros á UE levou a algúns países a introducir unha serie de normas que promovan a integración dos inmigrantes. Exames de idiomas, contratos de integración, o carné por puntos... Ante a falta dunha lexislación comunitaria, cada país optou por un sistema propio para conceder a nacionalidade.

- Alemaña. As esixencias idiomáticas son un dos maiores obstáculos para acceder á cidadanía. Desde 2007, os criterios son máis duros: esíxese, a estranxeiros que non teñen o graduado escolar, un nivel B1 (capacidade de charlar sen problemas sobre o traballo e a vida diaria, así como a comprensión de textos oficiais e a redacción de cartas sinxelas). En 2008, as nacionalizacións caeron un 16%.

Ademais, en 2008 introduciuse, entre moitas protestas, unha proba de nacionalización que consta de 33 preguntas dun catálogo de 310 (300 para toda Alemaña e 10 específicas de cada Estado). Con 17 respostas correctas apróbase. O 98% dos examinados supera o exame.

Salvo aos cidadáns da UE e algunhas outras excepcións, Alemaña esixe a renuncia á cidadanía de orixe para obter o pasaporte. Esta regra é especialmente disuasoria entre os millóns de cidadáns turcos residentes ou nacidos en Alemaña, posto que perder o pasaporte turco limita o dereito de sucesión en Turquía.

- Italia. O Goberno italiano disponse a aprobar esta mesma semana o decreto lei que regulará o permiso de residencia por puntos. A idea de Lígaa Norte obrigará aos inmigrantes que queiran residir legalmente no país a superar diversas probas e exames e a ser avaliados cada dous anos. O "pacto de integración" esixirá superar cursos de lingua italiana, Constitución e regras cívicas, ademais de cumprir diversos deberes, entre eles escolarizar aos fillos e ter ao día o pago de impostos. Se plasman eses catro requisitos, os inmigrantes terán os 30 puntos necesarios para acceder ao permiso. Se non, terán un ano para recuperar. Pero se continúan suspendendo, serán expulsados. Os aspirantes perderán puntos se infrinxen o Código Penal, se non acreditan un contrato de aluguer nunha vivenda digna (con determinados metros cadrados e condicións de hixiene) ou se non retiran o cartón sanitario da Seguridade Social.

- España. Os traballadores estranxeiros non asinan ningún contrato de integración, como o que existe en Francia, aínda que o PP é partidario de introducilo. En Valencia, aprobouse en novembro de 2008 unha lei de inmigración que prevé cursos de compromiso de integración, pero son voluntarios e só serven para documentar a solicitude de cidadanía. Para obter a nacionalidade, os estranxeiros con permiso de residencia deben esperar entre un e cinco anos (segundo a súa procedencia e situación familiar) para solicitala. Tras demostrar boa conduta cívica e un "suficiente grao de integración", o paso final é unha cerimonia na que se xura a Constitución.

- Reino Unido. Desde novembro de 2005, todos os solicitantes de cidadanía teñen que superar unha proba que certifique un coñecemento aceptable do inglés e o coñecemento suficiente da cultura e dos costumes de Reino Unido. A proba prevé unha serie de preguntas sobre as institucións sociais e civís do país. A concesión da cidadanía celébrase cunha cerimonia cun xuramento solemne por parte do novo cidadán. Para conseguir a cidadanía, os solicitantes teñen que satisfacer os requisitos de saúde mental e aceptación das normas británicas (en inglés sound mind e good character) e de honorabilidade (non ter antecedentes penais).

En 2008, Reino Unido introduciu o maior cambio na normativa sobre inmigración en 45 anos. Estableceu un sistema de puntos que divide aos inmigrantes en categorías sobre a base do nivel de formación e especialización. O sistema ten cinco chanzos. A excepción do primeiro, o dos traballadores altamente cualificados (como científicos e emprendedores), todos os demais requiren un titor. Os puntos tamén se adquiren por poder adquisitivo e idade.